Nieparzystym skrótem dodatniej liczby całkowitej n nazwiemy dodatnią liczbę całkowitą m, która powstaje przez usunięcie cyfr parzystych z zapisu dziesiętnego liczby n. Nieparzysty skrót liczby całkowitej n nie istnieje, gdy jej zapis dziesiętny składa się tylko z cyfr parzystych.

Przykład:

  Nieparzystym skrótem liczby 294762 jest liczba 97.

  Nieparzystym skrótem liczby 39101 jest liczba 3911.

  Nieparzysty skrót liczby 224 nie istnieje.

W postaci pseudokodu lub w wybranym języku programowania napisz funkcję, która dla dodatniej całkowitej liczby n, takiej że istnieje dla niej nieparzysty skrót, wyznaczy liczbę m – nieparzysty skrót liczby n.

Uwaga: Twój algorytm może używać wyłącznie zmiennych przechowujących liczby całkowite oraz może operować wyłącznie na liczbach całkowitych.
W zapisie możesz wykorzystać tylko operacje arytmetyczne: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie, dzielenie całkowite, resztę z dzielenia oraz porównywanie liczb, instrukcje sterujące, przypisania do zmiennych lub samodzielnie napisane funkcje, wykorzystujące wyżej wymienione operacje.
Zabronione jest używanie funkcji wbudowanych oraz operatorów innych niż wymienione.

Plik skrot2.txt zawiera 200 dodatnich liczb całkowitych, mniejszych od 30 000. Każda liczba jest zapisana w osobnym wierszu. Dla każdej z tych liczb istnieje nieparzysty skrót. Napisz program, który wypisze te liczby z pliku skrot2.txt, dla których największy wspólny dzielnik liczby i jej nieparzystego skrótu jest równy 7.

W odpowiedzi podaj ilość otrzymanych liczb